Bununla birlikte kendimce yanlış bulduğum politikalar için ikazlarda bulunmayı da bir borç biliyorum. Bu eleştirilerin bir kısmı haksız dahi olsa ilgili bürokratların halkın tepkilerini öğrenmesi açısından son derece yararlıdır. Yapılan icraatların nasıl tepki gördüğünü bilmek, gerekirse halkı bazı konularda aydınlatmak için yapılan olumlu ve olumsuz eleştirileri ciddiyetle ele almak; yöneticilerin boynuna bir borçtur.
Bunun diğer siyasetçilere de faydası büyüktür. Sonuçta seçim sandıkları kurulduğunda yani halkın önüne çıktıklarında söyleyecek söz bulabilmek için bu eleştirilerden istifade edebilirler. “Falanca konuda şunlar yapıldı, filanca konuda bunları yapamadılar, biz olsaydık şöyle yapardık” diyepolitika fırsatı bulabilirler.
Buraya kadar yaptığım giriş; hükümetimizi sert bir şekilde eleştirdiğim için beni ikaz edenler içindi. Zira ben de kimsenin hükümete toz kondurmasını istemiyorum. Zaten içte ve dışta yıllarca birikmiş sorunlarla uğraşırken bir de benim yüzümden hükümetin yara alması hiç hoşuma gitmez. Lakin bu eleştirileri elimden geldiğince yapıcı olmaya çalışarak, kendimce çözüm önerileri ile birlikte arz ediyorum ki ülkeme faydalı olayım.
Yoksa şahsi bir beklenti veya bir çıkar için bu yazılar yazılmıyor. Zaten bu yazı ve makalelerimden şimdiye dek tek kuruş dahi almadım mevcut durumda alacak gibide görünmüyor. Fakat öneri ve tavsiyelerimden dolayı küçücük bir sorun dahi çözüme kavuşsa benim en büyük mutluluğum bu olacaktır.
25 yıldan fazla günlük makaleler yazıyorum ve bunların bazılarının ciddiye alınarak çözüm getirilmesi bu işin en güzel tarafıdır.Örneğin Askeri Şura Kararlarının yargı denetimine açılması ve ordudan atılan binlerce askerin haklarını alması için sarf ettiğim çabalar kısmen de olsa başarıya ulaştı. Elbette bu konuda sadece ben değil binlerce insanın emeği gayreti vardır. Bunları görmek insana şevk ve heyecan veriyor.
İşte şimdi de uzmanlık alanım olan çalışma ekonomisi ile ilgili bazı makaleler kaleme alıyorum. Başta ABD olmak üzere ailelerin karşı karşıya kalmış olduğu sorunları ve buldukları çözümleri kendi ülkeme de tatbik ederek farklı bakış açılarını yansıtmaya çalışıyorum. Ne yazık ki bürokratlardan başka hükümete yakın bilim adamı ve akademisyenler de seküler yaşamı benimsemiş, çoğunlukla toplumdan uzak kalan insanlar. Bunlardan bazıları moderniteyi adeta bir din gibi görüyor. Kendilerine dayatılan ve empoze edilen fikirlerden başka hiçbir şeyi duymak hatta konuşmak dahi istemiyorlar. Varsa yoksakapitalist ekonomik sistemin dayattığı acımasız ve insanları modern köle haline getiren kurallar.
İnsana ve aileye önem vermeyen hatta çok uluslu şirketlerin çıkarları için kadını değersizleştirip adeta bir meta haline getiren bu kurallara karşı; birkaç söz söyleme hakkım olsa gerektir.
