Artık ortada ne rüzgar kaldı , ne güneş , ne gece , ne ölüm, ne sevgi
ElleziLemYekünLehüKüfüvenEhad Ya Rabbi!
Bu da neyin nesi? Hangi elçi getirdi ömrüme bu aşkı ? Sızıyor işte bütün acılarımın koynuna. Peki, bu aşkın ne işi var ki nabzımda? Tak tuk , tak tuk inşaat mı var orada?*
Biz fecre yürüdüğümüz alaturka tenhalıkta sürgün bir ölümüz! Bizi uyandıramazsın, bizi ayıltamazsın, bizi dirilt! Arılar kovanına el uzatılmasını sevmez, biz ağız tadıyla yiyemeyiz ki . Zannetme ki tüttürdüğün sigara dumanları uçup gitti, biz başımızdan savamayız ki. Diyar diyar gezer dururuz da, hala alıp başımızı gidemeyiz bu kabuk tutmuş yaradan. Olacak iş mi? (!)
Biz sürgün bir ölümüz . Selam olsun böyle şahitlere. Selam olsun Hz. Adem’in ölümüyle başlayan Arif ‘in öksüzlüğüne . Selam olsun Bedir ‘in aslanlarına ve Uhud dağının gölgeliğine ve o gölgelikte güneşlenen Gül-i Rana’ya, Muhammet Mustafa’ya(sav.). Şehit ailelerine taziyeye değil tebriğe giden Muhammet Mustafaya ...